در آداب درمان حکیم حسین خیراندیش

در آداب درمان

1-طب اسلامی علاوه بر دستورات درمانی پیشگیرانه در بُعد جسم و روان و در کنترل مشکلات فوری و اورژانس نیز دارای طرح­های درمانی اعجاز آمیز است و می­تواند بیمار را از مشکلات اساسی برهاند.

بوعلی سینا می­گوید اگر کسی در اثر سکته قلبی مُرد او را تا 72 ساعت دفن نکنید، اگر درمانی داشته باشد حجامت است و …

2- اگر کسی در معرض گزش گزنده­ای زهرناک قرار گرفت می­توان با حجامت موضع گزش و حجامت عام او را از خطرات اساسی رهانید، تب مزمنی را می­توان با یک قاشق مرباخوری سیاه­دانه کنترل کرد، و همچنین فشار خون بالا را با همین مقدار سیاه­دانه، زخم­های عمیق را می­توان با عسل درمان کرد، بیمار از هوش رفته را می­توان به هوش آورد، مادری که طفل او با پا از رحم خارج می­شود و نیازمند سزارین است می­توان با گذاشتن یخ روی شکم مادر، سر طفل را به سوی رحم چرخانید.

3- تعریف بیمار و بیماری در طب اسلامی منحصر به زمان بروز درد نیست و درد یک هشدار دهنده و هدایت کننده است، برای بیمار جهت اقدام به درمان و جهت طبیب برای تشخیص و تعیین مسیر درمان و از سوی دیگر لفظ مریض فقط به بیماران جسمی اطلاق نمی­شود. در تعابیر قرآن کریم به تکرار آیاتی از قلوب بیمار می­خوانیم و این بیمار که همان بیمار روحی و روانی است.بسیار عظیم­تر و سنگین­تر از بیماری­های جسمی است.وقتی که صحبت از قلوب بیمار می­شود مصادیق آن را کافران و منافقانی ذکر می­کند که سر به سجده خدا نمی­سپارد و ایمان به خدا و قرآن و رسول خدا و روز بازپسین ندارند و زمانی­که با چنین بیمارانی برخورد می­شود اصرار آنان بر گناهاشان و پافشاری بر راه غلط و گمراهی اشان موجب می­گردد تا خداوند بر بیماری آنان بیافزاید. 4- رهای از مرگ زودرس در بخشی از رفتارهای طب اسلامی مستتر است و ادعا دارد که اگر چنانچه این رفتار انجام می­شود دچار مرگ نخواهد شد مانند اینکه حجامت کنید قبل از اینکه غلیان خون شما را بُکشد ولی به هر حال زمانی که مرگ فرارسد و اجل مقدر و پایان زندگی مقرر گردید دیگر حدی برای تلاش طبیب وجود ندارد و تابع و تسلیم امر مقدر است و در این صورت چنانچه راه درمانی وجود داشته باشد آن راه را منحصر به دعا می­داند؛ همچنانچه اما رضا علیه السلام در ادامه روایتی می­فرماید : برای مرگ هم دارویی وجود دارد و زمانیکه سوال می­شود داروی مرگ چیست؟ می­فرماید :دُعا